Interview~ met Kristof uit “De Noodcentrale”

Noodcentrale 112
Ons personeel
"Wanneer je 112 belt, krijg je geen robot aan de lijn, maar een mens van vlees en bloed. Ik hoop dat iedereen nu zal begrijpen dat het echt niet grappig is om naar een noodnummer te bellen om vervolgens een grapje uit te halen of de operator uit te schelden. Als dat lukt, vind ik het programma geslaagd."
Kristof CIC Antwerpen

Hoe ben je in de noodcentrale terechtgekomen?

Als iemand mij toen ik klein was vroeg wat ik later wilde worden, was mijn antwoord steevast: menslievendheid. Ik ben altijd geobsedeerd geweest door hulpverlening. Ik ben eerst ambulancier geweest en vervolgens hier terecht gekomen.

Haal je veel voldoening uit je werk?

Ja, deze job is spannend en echt uitdagend. Je bent de allereerste schakel in het hulpverleningsproces. Op heel korte tijd beslis je welke middelen je uitstuurt aan de hand van de regulatierichtlijnen en dat is niet altijd eenvoudig. Stuur ik alleen een ambulance of heeft die patiënt ook een MUG nodig? Wat als die MUG overbodig bleek en iemand aan de andere kant van de stad het niet gehaald heeft doordat de MUG er niet op tijd was? Het maakt de job niet gemakkelijk maar het geeft me wel des te meer voldoening. Ik zit hier nu elf jaar en ik doe het nog altijd met hart en ziel.

Ik haal het meeste voldoening uit mijn job wanneer ik voor een bepaalde persoon echt een steun heb kunnen zijn. Soms duurt het even eer de hulpdiensten bij het slachtoffer zijn en dat kan emotioneel heel zwaar zijn voor de mensen die ons bellen. Als ik merk dat het nodig is, blijf ik even aan de lijn.

Wat zeg je dan tegen hen?

Dat hangt er van af. Kinderen probeer ik van het probleem af te leiden. Een kind staat vaak machteloos en dat zorgt voor een heel angstige situatie voor hen. Dan probeer ik het gesprek zo te sturen dat hij of zij uiteindelijk over koetjes en kalfjes begint te praten, zodat het kind even uit die verschrikkelijke situatie kan wegvluchten.
Volwassenen houd ik meer bij de zaak, want die kunnen mij beter vertellen hoe de situatie evolueert. Zo kan ik hen nog extra aanwijzingen geven of hen in het ergste geval zelfs aanzetten tot reanimatie. In alle gevallen is het een opluchting wanneer de hulpdiensten arriveren. Soms blijf ik dan nog heel even luisteren, gewoon om te horen of alles ok is.

Kruipt dat niet in je kleren?

Het is wel heel stresserend maar je hebt veel steun van je collega’s. Wanneer iemand een moeilijke oproep heeft gehad, dan staan we er als ploeg. We zijn er dan om elkaar te steunen of even over te nemen om de andere een pauze te gunnen. Dat is ook het fijne aan werken op de noodcentrale. Er is altijd wel iemand aan wie je je verhaal kwijt kan. Toen ik nog als ambulancier werkte bijvoorbeeld, was dat minder evident.

Herinner je je eerste oproep nog?

Ja, ik was toen nog in opleiding. De persoon bij wie ik bijzat zei onverwacht: “deze is voor jou” en hij zette mijn microfoon aan in plaats van die van hem. Mijn hart sloeg even een tel over. Het bleek dan ook nog om een lekkende container te gaan in de haven. Dat zijn oproepen waar veel bij komt kijken. Met hulp van mijn collega is het natuurlijk wel gelukt, maar dat was toch even stressen.

Wat vind je van het programma?

Echt heel leuk. Ik vind het vooral belangrijk dat de kijkers thuis meekrijgen dat er mensen zitten achter de stemmen van de noodnummers. Wanneer je 112 belt, krijg je geen robot aan de lijn, maar een mens van vlees en bloed. Ik hoop dat iedereen nu zal begrijpen dat het echt niet grappig is om naar een noodnummer te bellen om vervolgens een grapje uit te halen of de operator uit te schelden. Als dat lukt, vind ik het programma geslaagd.

De tip van Kristof

Als operator moet je goed kunnen luisteren, naar iedereen. Enerzijds moet je natuurlijk goed kunnen luisteren tijdens je oproepen. Je mag nooit iets veronderstellen en moet altijd alles eerst verifiëren. Als je gewoon ergens van uitgaat, ga je fouten maken.
Anderzijds moet je ook goed naar je collega’s luisteren. Niet alleen voor wijze raad maar ook, en niet in het minst, wanneer zij met iets zitten. Het is superbelangrijk om je ei bij je collega’s kwijt te kunnen. Dit is een heel delicate job waarbij je vaak met gevoelige situaties in aanraking komt. Mensen die dat mee naar huis nemen, houden het hier niet vol.

Kristof werkt al 11 jaar in het Hulpcentrum 112/100 (HC112/100) van Antwerpen. Hij is een van de operatoren die in het televisieprogramma “De Noodcentrale” te volgen is. De laatste aflevering wordt maandag 25 april uitgezonden om 20u35 op Eén. Zeker kijken!

Volg onze operatoren en calltakers via facebook: Operators of the Belgian Emergency Numbers